معنی کلو کلو - جستجوی لغت در جدول جو

کلو کلو

پرگویی، پرحرفی، بحث بیهوده
کل کل کردن: پرگویی کردن و سر یکدیگر را به درد آوردن

ذراریح، حشره ای بالدار به رنگ سبز یا آبی که بیشتر روی گیاه های تازه می نشیند و سم خطرناکی دارد. اگر در غذا بیفتد آن را مسموم می کند، بیشتر به لفظ جمع نامیده می شود، آلاکلنگ، آله کلو

فرهنگ فارسی عمید

کلب کلب

سگ هار، سگ دیوانه و گزنده، کلب الکلب

فرهنگ فارسی عمید

لو الو

مرد سبک و بی وقار، رذل، سفله

فرهنگ فارسی عمید

سلوکلو

(سُ)

دهی است جزء دهستان گنجگاه بخش سنجیده شهرستان هروآباد. دارای 243 تن سکنه است. آب آن از چشمه و محصول آنجا غلات، حبوبات و شغل اهالی زراعت و صنایع دستی فرش و جاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

کله کسو

(کُ لَ کَ سَ)

جارو که نیم آن سوده و بشده یا سوخته باشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

کله کله

(کَ لَ / لِ)

دهی از دهستان تیوند است که در بخش دلفان شهرستان خرم آباد واقع است و 300 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

کلی کلی

(کُلْ)

دهی از دهستان خزل است که در بخش شیروان چرداول شهرستان ایلام واقع است و 150 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

کلم پلو

(کَ لَ پُ لُ)

پلوی که از کلم درست کنند و آن را به دو طریق درست کنند: 1 -کلم را خرد کنند و در پیاز و روغن سرخ نمایند و در لای برنج گذارند و دم کنند. 2- ترۀ بسیار کم را با شبت و جعفری و کلم بعد از سرخ شدن، ادویۀ بسیار زده و گوشت را مانند قورمه پخته ادویه و زعفران زده با برنج مخلوط کنند و دم نمایند. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کاو کلور

(کَ)

آلت تناسل را گویندو به عربی قضیب خوانند. (برهان). خرزه بود. (اسدی). شاید کاوکلوک باشد مرکب از کاو بمعنی کاونده + کلوک بمعنی امرد. (از حاشیۀ برهان چ معین) :
ورتو دو دانگ نداری که دهی
رو مدارا کن با کاوکلور.
طیان

لغت نامه دهخدا

کله کسو

(کَ لَ کِ سَ)

چوب آتش کاو. مخصب. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

آله کلو

(لَ / لِ کُ)

آلاکلنگ. ذراریح، و آن جانوری است مانند زنبور سرخ و از او باریکتر و نقطه های سیاه دارد. (ریاض الادویه)

لغت نامه دهخدا

کله کدو

(کَلْ لَ / لِ کَ)

در تداول عامه، آنکه موی سر او بشده باشد. داس. دغ سر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کله طاس. کچل. کسی که سرش مو نداشته باشد، اعم از آنکه سرش ریخته یا سرش را تراشیده باشند. بیشتر به کسی که سرش را تراشیده اند گفته می شود. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمالزاده) ، سر تراشیده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، در تداول عامه، آنکه سرش شبیه به کدو باشد. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کله کدو

آنکه سرش شبیه به کدو باشد

فرهنگ لغت هوشیار

کلم پلو

پلوی که از کلم درست کنند. طریقه کلم را خرد کنند و در پیاز و روغن سرخ نمایند و در لای برنج گذارند و دم کنند. طریقه، تره بسیار کم را با شبت و جعفری و کلم بعد از سرخ شدن ادویه بسیار زده و گوشت را مانند قورمه پخته ادویه و زعفران زده با برنج مخلوط کنند و دم نمایند

فرهنگ لغت هوشیار

کاو کاو

تفحص تجسس تفتیش، کندن حفاری، بناخن کاویدن (داغ زخم و غیره را) : (از کاو کاو ناخن مطرب درین بهار جوشیده خون تازه ز داغ کهن مرا . {یا به کاو کاو بودن، در بحث و گفتگو بودن: (تا کی بر شیر و گاو باشی با هر دو بکاو کاو باشی) (تحفه العراقین)

فرهنگ لغت هوشیار